Έναντι κάθε μορφής τυραγνίας, έναντι του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος…που το συναίσθημα εντέχνως και σκοπίμως παραγκωνίζει…επειδή το φοβάται!
Ναι αυτό το ανάλγητο σύστημα, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, δεν επιθυμεί, δεν επιδιώκει, δεν ενθαρρύνει…
και σαμποτάρει τις Λεύτερες Φωνές απ’ όπου κι αν προέρχονται!
Δεν είμαι άλλος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος
Πίσω απ’ το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ’ όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ ένα σκοπό χερουβικό
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετό.
***
Ο κόσμος σου να είμαι εγώ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Αλίκη Καγιαλόγλου
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μου ξαναλές.
Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται
πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
ποτέ δεν πάει μπροστά.
Λόγια γνωστά και ίδια λόγια αδειανά
ατέλειωτα ταξίδια στο πουθενά.
Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται
πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
ποτέ δεν πάει σωστά.
Αν μ'αγαπάς κι αν θες να σ'αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μην ξαναλές.
Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται
πάει μια κρυφά, μια φανερά
ποτέ δεν πάει στρωτά.
Αν μ'αγαπάς κι αν θες να σ'αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.
Δεν βολεύει αυτό το σύστημα, μέσα απ’ τις αδιάσειστες αξίες κι απ’ τις ανυπέρβλητες σταθερές, να «περάσει»τα συμφέροντά του, που δεν είναι άλλα, απ’ τη υπερσυσσώρευση του παγκοσμίου του Λαϊκού πλούτου σε λίγα χέρια.
Αυτά τα βρώμικα χέρια των απανταχού, ανά την υφήλιο εκμεταλλευτών, της λαϊκής παραγωγής-προσφοράς!
Τούτοι οι Λαοί όμως σύντομα ντάλα Καλοκαίρι και μέρα μεσημέρι θα ’ναι που θα βρουν τη νομοτελειακή ρότα τους και να μου το θυμάστε!
Δεν γράφω ποτέ στον βρόντο… ούτε κι απόψε έγραψα τυχαία….
Κάτι μου λέει όμως μέσα μου πως αύριο θα ’μασται όλοι μαζί στην Πενέμορφη Λαϊκή Παρέα!!!
Καλημέρα μας!!!
Δημήτρης Ντόκας
Ναι αυτό το ανάλγητο σύστημα, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, δεν επιθυμεί, δεν επιδιώκει, δεν ενθαρρύνει…
και σαμποτάρει τις Λεύτερες Φωνές απ’ όπου κι αν προέρχονται!
Δεν είμαι άλλος
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος
Πίσω απ’ το φως της μουσικής που ταξιδεύεις
είσαι ολόκληρη αργεντίνικο τανγκό
Και μήτε στ’ όνειρό σου πια δε με γυρεύεις
όπως παλιά μ’ ένα σκοπό χερουβικό
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Μες τα νεκρά τα καφενεία ρίχνει χιόνι
κι εγώ πενθώ την ερημιά ενός φιλιού
που σαν το ρούχο η αγάπη μας παλιώνει
κι είναι σαν ήχος χαλασμένου πιστολιού
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετός
Και για τον κόσμο που μισείς δεν είμαι άλλος
Και για τον κόσμο που αγαπάς δεν είμαι αυτός
άλλοι νομίζανε πως ήμουνα μεγάλος
κι από σπουργίτι θα γινόμουνα αετό.
***
Ο κόσμος σου να είμαι εγώ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία: Αλίκη Καγιαλόγλου
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μου ξαναλές.
Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται
πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
ποτέ δεν πάει μπροστά.
Λόγια γνωστά και ίδια λόγια αδειανά
ατέλειωτα ταξίδια στο πουθενά.
Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται
πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
ποτέ δεν πάει σωστά.
Αν μ'αγαπάς κι αν θες να σ'αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μην ξαναλές.
Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται
πάει μια κρυφά, μια φανερά
ποτέ δεν πάει στρωτά.
Αν μ'αγαπάς κι αν θες να σ'αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.
Δεν βολεύει αυτό το σύστημα, μέσα απ’ τις αδιάσειστες αξίες κι απ’ τις ανυπέρβλητες σταθερές, να «περάσει»τα συμφέροντά του, που δεν είναι άλλα, απ’ τη υπερσυσσώρευση του παγκοσμίου του Λαϊκού πλούτου σε λίγα χέρια.
Αυτά τα βρώμικα χέρια των απανταχού, ανά την υφήλιο εκμεταλλευτών, της λαϊκής παραγωγής-προσφοράς!
Τούτοι οι Λαοί όμως σύντομα ντάλα Καλοκαίρι και μέρα μεσημέρι θα ’ναι που θα βρουν τη νομοτελειακή ρότα τους και να μου το θυμάστε!
Δεν γράφω ποτέ στον βρόντο… ούτε κι απόψε έγραψα τυχαία….
Κάτι μου λέει όμως μέσα μου πως αύριο θα ’μασται όλοι μαζί στην Πενέμορφη Λαϊκή Παρέα!!!
Καλημέρα μας!!!
Δημήτρης Ντόκας
