Δεν ξέρω αν ήταν σαν σήμερα… σαν χτες…η μάλλον ξέρω και πολύ
καλά γνωρίζω και δεν θέλω όμως να το πιστέψω…
Ήταν σαν σήμερα στις 7 Απρίλη 2005 όταν έφυγε απ’ τη ζωή ο
Γρηγόρης Μπιθικώτσης!!!
Για την προσωπική μας ιστορία…για την καλλιτεχνική μας συνεργασία!
Τον Γρηγόρη Μπιθικώτση τον γνώρισα στις 30 Αυγούστου το
1996, τότε που τον φέραμε στο Καινούργιο, στα Θέστια!!!
Πως έγινε αυτό...
Είχα λίγα χρόνια πριν εμπιστευτεί στίχους
μου, στον μαέστρο Μιχάλη Τερζή. Έγραψε τη μουσική και όταν κάποια τραγούδια ήταν
έτοιμα μου τηλεφώνησε να τα παρουσιάσουμε στο κοινό. Ήξερε την αδυναμία μου,
την αγάπη στον τόπο μου και την επιθυμία μου: «Μιχάλη, του είχα πει, όταν θα είναι
έτοιμα τα τραγούδια, έχω μια επιθυμία, θέλω ν’ ακουστούν σε πρώτη εκτέλεση στον
λατρεμένο τόπο μου, στην Αιτωλοακαρνανία»!
Το είχε στο μυαλό του αυτό και με ειδοποίησε …για να μη μακρηγορώ
εκείνη η συναυλία εντάχτηκε μετά πολλών συγκυριών και άπειρων βασάνων στα «Θέστια
1996». Έγινε στις 31 Αυγούστου στο γήπεδο του Καινούργιου.
Συγκρατήθηκα …όταν άκουσα δικούς μου στίχους να Ερμηνεύονται…δεν
άντεξα όμως όταν ο Γ. Μπιθικώτσης Ερμήνευσε «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ»… συναισθηματικά
φορτισμένος έφυγα μέσα στον κόσμο…ν’ απομακρυνθώ, αποφορτιστώ…
Χρόνια μετά…
Ήταν την Τετάρτη 3 Νοέμβρη του 2004 κοντά στις 8 το βράδυ, όταν
χτύπησε το τηλέφωνό μου. «Έλα Δημήτρη»…γεια σου Δάσκαλε! (αυτή την προσφώνηση
την πήρα απ’ τον συνεργάτη μου και μαέστρο Μιχάλη Τερζή, έτσι αποκαλούσε με
σεβασμό τον Γ. Μπιθικώτση…Δάσκαλε)!!!
Είπαμε τι είπαμε για στίχους και μουσικές, δίπλα μου έτυχε
να είναι τότε και ο Δάσκαλος και μουσικός ο Βλάσης Σχίζας, του έδωσα το τηλέφωνο
και μίλησαν…
«Άρχισε ο χάρος να καλεί τώρα την κλάση μου»...τίνος ήτανε
αυτοί οι στίχοι τον ρωτάει ο Βλάσης… «Χίλιες φορές στον άλλο κόσμο» ο τίτλος του τραγουδιού, στίχοι του Κώστα Βίρβου… απαντά ο Μπιθικώτσης.
Ρωτήστε τον Βλάση τι άλλα είπαν…
Ξανά μου δίνουν το τηλέφωνο.
Δημήτρη μου λέει ο Μπιθικώτσης, τη Δευτέρα θα μπω στο
νοσοκομείο για προγραμματισμένες εξετάσεις, όταν βγω θα σε πάρω εγώ τηλέφωνο να
τα πούμε!
Έχουμε να τα ξαναπούμε… εκείνη ήταν η στερνή μας επικοινωνία!!!
Τότε…εκείνη την εποχή πάνω σε στίχους μου έγραφε τη μουσική
για μια σειρά τραγουδιών, με την κοινή μας συμφωνία να τα ερμηνεύσει ο γιος του
ο Γρηγόρης!
Την άλλη μέρα Πέμπτη 4 Νοέμβρη 2004 …ήταν κοντά στις 10 το
πρωί, όταν με ξύπνησε αναστατωμένος ο πατέρας μου!
«Μήτσο…σήκω!!! Ο Μπιθικώτσης μπήκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο»!!!
Πέρασε καιρός, μάθαινα ότι ο Μπιθικώτσης νοσηλεύονταν στο
νοσοκομείο…σε κρίσιμη κατάσταση.
Τότε που έφυγε απ’ τη ζωή ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης!!!
Ήταν στις 7 Απρίλη του 2005 …
Με πήρε ένα ανεξήγητο…απροσδιόριστο, απερίγραπτο παράπονο!
Με τσάκισε στα δυο!!!
Πρώτα γιατί έφυγε απ’ τη ζωή ο τραγουδιστής της καρδιάς μου και δεύτερα γιατί έμεινε μετέωρο ένα παράπονο:
prototypia: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ – Το μετέωρο ...
Δείτε ακόμα…
Εφτά χρόνια δεν αντέχει η Ελλάδα!!! - prototypia
Δημήτρης Ντόκας
