Το κόκκινο γαρίφαλο!

Είναι ο κόσμος μια σταλιά, σαθρών σκιών μπερντές!
Η κοινωνία μπάχαλο, του φυντανιού ρεντές*
Εσένα που σου πήραν, το σουφλί από τα χέρια
Για να πουλάνε το χασίς, αβέρτα, πλοία πλέρια.

Το κόκκινο γαρίφαλο, μυρίζω και θεριεύω
Το βράχο και τον ύφαλο, περνώ και αντρειεύω
Κι εκεί που μεσοπέλαγα, ψυχή μου σ’ ανταμώνω
Σε αγκαλιάζω στοργικά και στην ακτή σιμώνω...

Εσένα που σ’ ανάγκασαν, να κάνεις επικύψεις
Που δε σ’ αφήνουν κι ας το θες, φίλε μου ν’ ανανήψεις
Εσένα που σου είπανε, να σπείρεις λαμπογυάλια
Πονώ που σε κατάντησαν, να ζεις σε μαύρα χάλια.

Το κόκκινο γαρίφαλο, μυρίζω και θεριεύω
Το βράχο και τον ύφαλο, περνώ και αντρειεύω
Κι εκεί που μεσοπέλαγα, ψυχή μου σ’ ανταμώνω
Σε αγκαλιάζω στοργικά και στην ακτή σιμώνω.

Εσύ που εμπιστεύτηκες, λαμόγια και αλήτες
Εσύ που χρόνια μπέρδευες, θύματα με τους θύτες
Σήμερα βρες τη δύναμη, βρες το ανάστημά σου
Βροντή κάνε το θέλω σου, βόλι το αίτημά σου.

Το κόκκινο γαρίφαλο, μυρίζω και θεριεύω
Το βράχο και τον ύφαλο, περνώ και αντρειεύω
Κι εκεί που μεσοπέλαγα, ψυχή μου σ’ ανταμώνω
Σε αγκαλιάζω στοργικά και στην ακτή σιμώνω.

Σε πλάνεψαν σ’ αδίκησαν, τι άλλο περιμένεις
Είσαι ρακένδυτος, ισχνός, γονυπετής και πένης
Προκλητικά πατάνε, την αξιοπρέπειά σου
Τα πάντα απεμπόλησαν, χωρίς την άδειά σου.

Το κόκκινο γαρίφαλο, μυρίζω και θεριεύω
Το βράχο και τον ύφαλο, περνώ και αντρειεύω
Κι εκεί που μεσοπέλαγα, ψυχή μου σ’ ανταμώνω
Σε αγκαλιάζω στοργικά και στην ακτή σιμώνω.

*Στον παλιό καπνοφύτη!
Χωρίς επεξηγήσεις, διευκρινήσεις και περιττά σχόλια!!
Ο γνωρίζων νοεί !!!
Και ο νοών νοείτω !!!!


Καινούργιο Αγρινίου Κυριακή 7 Νοέμβρη 2010 ώρα 05: 59π.μ. 

Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας