 |
|
Εδώ χορεύουμε «φυσούνι»!
Από δεξιά : Θωμάς Καραντζίνης, Δημήτρης Ντόκας Δημήτρης Μπαμπάτσικος, Χρήστος Κολοβός!!! prototypia: Όταν οι Αναμνήσεις «με σκορπάνε»…. |
«Αέρας τα φυσάει τα πλατανόφυλλα…»!
25 Μάρτη σήμερα… 2018!
Βαριά μέρα … κι αδιάσειστη της μαρτυρίας των προγόνων μου Ιστορική παρακαταθήκη!
Κατάγομαι απ’ το Περήφανο κι Ανυπόταχτο Σούλι!
Η Ιστορική Παράδοσή μας από στόμα σε στόμα … μεταλαμπαδεύεται!
25 Μάρτη σήμερα… 2018!
Βαριά μέρα … κι αδιάσειστη της μαρτυρίας των προγόνων μου Ιστορική παρακαταθήκη!
Κατάγομαι απ’ το Περήφανο κι Ανυπόταχτο Σούλι!
Η Ιστορική Παράδοσή μας από στόμα σε στόμα … μεταλαμπαδεύεται!
Ξέρετε ποιος πήρε το κεφάλι του Οτάμ Πασά …
μετά απ’ τη Νικηφόρα μάχη των Ελλήνων στα γιοφύρια του Αλάμπεη;
Ο Ανυπόταχτος πρόγονός μου … ο Σουλιώτης… ο Γιάννης ο Ντόκας !!!
Κι εμένα ο Παππούς μου ο Μήτσος ο Ντόκας πρώτα μ’ έμαθε Ιστορία, δεύτερα να χορεύω λεβέντικα… και μετά, ίσως και συνάμα όπως χορεύω … να περπατώ!
Και κείνες οι διδαχές αδέρφια μου…
Μ’ έκαναν να ’μαι Ανυπόταχτος κι Αγονάτιστος …. Ολόρθος μέχρι και σήμερα…
Έμαθα … την Ιστορία!
Έψαξα και βρήκα τις βαθιές και περήφανες ρίζες μου… απ’ το Ανυπόταχτο Σούλι!!
Μέχρι που οι Σουλιώτες, μαζί με τον Μάρκο Μπότσαρη, κλείστηκαν στο Ηρωικό Μεσολόγγι:
Τον Μάρκο παν στην εκκλησιά… τον Μάρκο παν στον Τάφο!!!
Αυτό το τραγούδι … και την Ιστορία του θανάτου του Μάρκου Μπότσαρη μου την μετέδωσε, με βουρκωμένα μάτια, παραδοσιακά… ο παππούς μου ο Μήτσος Ντόκας!
Μα σαν ακούγαμε απ’ τον ραδιοφωνικό σταθμό του Μεσολογγίου χορευτικά δημοτικά του φώναζα:
«Σήκω παππού… να μην πάει χαμένο το τραγούδι»!!!
Έτσι μ’ έμαθε…Σηκώνονταν και με κράταγε όπως μ’ έμαθε να χορεύω….
Γι’ αυτό ορέ μέχρι και σήμερα με βλέπετε να μη σκύβω … κεφάλι!!!
Οι Κολοκοτρωναίοι …
Οι Κολοκοτρωναίοι …
Αυτό το τραγούδι έχει και ένα δίστιχο παρακάτω:
«Καβάλα παιρν’ … ορέ παίρνουν Αντίδωρο
Απ’ το παπά το χέρι»!!!
Τούτο το τραγούδι με σήκωνε στην πλατεία του Καινούργιου, κάτω απ’ τον πλάτανο και το χόρευα 4χρονο παιδί … και με κράταγε ο παππούς μου ο Μήτσος ο Ντόκας!
Θυμάμαι… δε με βλέπανε … οι παρευρισκόμενοι και σηκώνονταν όρθιοι και χειροκροτούσαν…
«Ποιος χορεύει … ορέ»;
Άκουγα!Και από παραπέρα ένα βαρύ Λυγμό - Απάντηση:
«Ο Μήτσος ο Ντόκας… και κρατάει τ’ αγγόνι του»!
Κι εγώ τον πάενα … λεβέντικα το σκοπό… κι άκουγα τον παππού μου να μου δίνει προστάγματα:Εδώ «κάρφωσε» .. «το κάρφωμα»… Εδώ «κωλοκαθιά»… «το κάθισμα»!
Εδώ «γυροβολιά»… «τη στροφή»!
Και τον πάενα τον τσάμικο… κι άκουγα τον Γιώργο τον Σαρτζή να φωνάζει ενθουσιασμένος:
Ένας φωτογράφος ορέ… δεν είναι … ένας φωτογράφος ΕΔΩ:
Κι άκουγα τον Νίκο τον Καρκατσιά… να φωνάζει συγκινημένος στον πατέρα μου, που δούλευε σερβιτόρος… και στέκονταν παράμερα:
«Γειά σου ρε Γιαννάκη για το παληκαράκι σου»!
«Γιαννάκη»… τον λέγανε οι Καρκατσαίοι τον πατέρα μου που τον αγάπαγαν πολύ!Κι άκουγα τον Κώστα τον Τσικολάτο όρθιο να φωνάζει: και… και… και… και … χαλάλι σας!!!
Τελειώνει η Αείμνηστη Τραγουδίστρια η «Αργυρούλα» το τραγούδι… πηδάει κάτω απ’ το πατάρι… με παίρνει κλαμένη αγκαλιά … κι κόσμος χειροκροτάει…
Κι εγώ από τότε … «σαν με τον εαυτό μου βρίσκομαι» … χορεύω τους «Κολοκοτρωναίους»!!!
Έτσι για να πάει το αίμα μου στη θέση του… κι οι βαριές Αναμνήσεις μου στο παρελθόν μου!!!
Και συλλογιέμαι τώρα:
«Σαν όποιος δεν έχει παρελθόν
Το μέλλον δεν του πρέπει»!
ΥΓ: Ένα Τεράστιο Ευχαριστώ Αισθάνομαι την ανάγκη να πω… στον Λεβέντη Καθηγητή μας … τον Αγρινιώτη Γυμναστή … τον Νίκο Παπαγιάννη που μετέπειτα με/μας δίδαξε…Χορό!
Και συνάμα στον Αξέχαστο Γυμναστή μας… τον Γιάννη τον Τζιρίνη… απ’ τη Νέα Κρήνη…της Θεσσαλονίκης … που μας πήγε παραπέρα… και χορέψαμε αγόρια… για πρώτη φορά σαν σήμερα… μαθητές του Λυκείου Παραβόλας … το 1979 στην πλατεία της Παραβόλας!!!
ΥΓ1 : ΑΘΑΝΑΤΕ Τάκη Καρναβά… Δε σε ξεχνάμε!!!
ΕΜΕΙΣ τέτοιο παρελθόν έχουμε… γι’ αυτό δε γονατίζουμε!!!
Μήτσος Ντόκας