Πικρό το μεροκάματο, βαρύ κι επικίνδυνο το νυχτοκάματο, σήμερα πενιχρό αλλά αναγκαστικά απαραίτητο, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, για να επιβιώσουν περήφανοι και λεβέντες άντρες, της ανάγκης αξιοπρεπείς οικογενειάρχες.
Ναι! στους ταξιτζήδες αναφέρομαι, στους μικροϊδιοκτήτες και στους εργάτες- οδηγούς, στη συμπαθητική αυτή τάξη των ανθρώπων, που κι εγώ προσωπικά όπως και πολλοί άλλοι συνεργαστήκαμε…συμπορευτήκαμε συνεργαζόμαστε και συμπαρατασσόμαστε στο δίκαιο αγώνα τους. Σ’ αυτήν την εναγώνια πάλη τους για επιβίωση, της νύχτας και της μέρας.
Σ’ αυτή την εργατική τάξη, που την ανάγκη της για μεροκάματο την πλήρωσε και με τη ζωή ακόμα μελών της!
Λησμονούμε τα αθώα θύματα, τους ταξιτζήδες, που έχασαν τη ζωή τους πάνω στη βάρδια τους;
Αισχρό, ανάλγητο, αχάριστο και άδικο να πασχίζουν κάποιοι στον βωμό των όποιων ψυχροκερδοσκοπικών συμφερόντων τους, να τους ξεπαστρέψουν.
Εσύ πολιτικέ, εσύ οικονομικέ μεγαλοπαράγοντα, εσύ πολυαπασχολημένε επιχειρηματία που σωπαίνεις ένοχα, που επιλέγεις «σιγή ιχθύος», που χειρότερα ακόμα επικροτείς τις ενέργειες για τον αφανισμό των ταξιτζήδων, πόσες φορές δεν εμπιστεύτηκες σ’ αυτούς την μεταφορά συγγενικών σου προσώπων, όπου και όταν είχαν ανάγκη;
Πόσες φορές δε σου μετέφεραν τη μάνα σου, τον πατέρα σου, τον αδερφό σου, έγκαιρα και με ασφάλεια στο γιατρό…στο νοσοκομείο;
Πόσες φορές δεν μετέφεραν τα παιδιά σου, φροντίζοντάς τα καλύτερα ίσως κι απ’ τα δικά τους παιδιά στο σχολείο, στο γυμναστήριο στην παιδική χαρά;
Πόσες φορές δεν μετέφεραν την γυναίκα σου, την αδερφή σου με αξιοπρεπή συνέπεια και σιγουριά στο κομμωτήριο, στο σπίτι της φίλης τους…στη συνάντηση μαζί σου;
Τι παράπονο έχεις, γιατί τους αδικείς;
Τούτοι οι άνθρωποι δε σου ζήτησαν ποτέ τίποτα, το ιδρωμένο και ματωμένο μεροκάματό τους διεκδικούν, το αναφαίρετο δικαίωμα στην έντιμη εργασία τους υπερασπίζονται.
Δέχονται από πάνω και την βρομερή λάσπη «ότι δήθεν ενεργούν σε βάρος του τουρισμού!»
Ποιού τουρισμού; Αυτού του κατευθυνόμενου των τουριστικών μεγαθηρίων- επιχειρήσεων, με τα βραχιόλια...τα τσιπάκια, που το τουριστικό τους συνάλλαγμα πάει στις τσεπάρες των «ομόσταυλών σας επιτηδείων»;
Για ρίξτε μια ματιά γύρω σας, στις τουριστικές περιοχές, είμαστε στο ζενίθ της τουριστικής περιόδου, πόσοι τουρίστες υπάρχουν, πόσοι απ’ αυτούς απευθύνονται στους μικροεπαγγελματίες στους τόπους διαμονής τους και πόσοι κοιμούνται, τρώνε, διασκεδάζουν, κουρεύονται …και κάνουν το μπάνιο τους, στις κλειστές παρανόμως παραλίες των τουριστικών μεγαλοεπιχειρήσεων.
Ξέρετε τι διαπιστώνει, τι λέει ο καθένας μας όταν επισκέπτεται τουριστικές περιοχές «κόσμος υπάρχει, αλλά στα μαγαζιά δεν μπαίνει άνθρωπος!»
Ζημιά στον τουρισμό δεν επιφέρουν οι σκληρά εργαζόμενοι απεργοί ταξιτζήδες, αλλά αυτοί που δυσφήμισαν τη χώρα μας με τις όποιες προκλητικές ενέργειες και δηλώσεις τους, αυτοί που είναι κατά νόμο αρμόδιοι να επιβάλουν την τάξη και δεν επιτελούν το καθήκον τους, αυτοί που είναι επιφορτισμένοι να ελέγχουν ...τους ελεγκτές και αδρανούν!
Έξι και δέκα οχτώ λεπτά το πρωί, αυτή τη στιγμή, μόλις πέρασε ο γείτονάς μου ο Τάκης ο ταξιτζής για το μεροκάματο, θα παραμείνει στην πιάτσα, όταν δεν απεργεί, μέχρι τις δώδεκα το βράδυ κι αν τύχει και κάτι έκτακτο θα σηκωθεί κι από τον ύπνο…Ε! αυτός ο άνθρωπος δεν ευθύνεται για την κατάντια της οικονομίας μας, ούτε στρέφεται ενάντια στον τουρισμό!
Αφιερωμένο…
Στον Άρη, στον Κώστα, στον Γιώργη, στον Λάμπρο…σ’ όλους τους φίλους ταξιτζήδες της περιοχής του Αγρινίου και όχι μόνο...
Δημήτρης Ντόκας
Ναι! στους ταξιτζήδες αναφέρομαι, στους μικροϊδιοκτήτες και στους εργάτες- οδηγούς, στη συμπαθητική αυτή τάξη των ανθρώπων, που κι εγώ προσωπικά όπως και πολλοί άλλοι συνεργαστήκαμε…συμπορευτήκαμε συνεργαζόμαστε και συμπαρατασσόμαστε στο δίκαιο αγώνα τους. Σ’ αυτήν την εναγώνια πάλη τους για επιβίωση, της νύχτας και της μέρας.
Σ’ αυτή την εργατική τάξη, που την ανάγκη της για μεροκάματο την πλήρωσε και με τη ζωή ακόμα μελών της!
Λησμονούμε τα αθώα θύματα, τους ταξιτζήδες, που έχασαν τη ζωή τους πάνω στη βάρδια τους;
Αισχρό, ανάλγητο, αχάριστο και άδικο να πασχίζουν κάποιοι στον βωμό των όποιων ψυχροκερδοσκοπικών συμφερόντων τους, να τους ξεπαστρέψουν.
Εσύ πολιτικέ, εσύ οικονομικέ μεγαλοπαράγοντα, εσύ πολυαπασχολημένε επιχειρηματία που σωπαίνεις ένοχα, που επιλέγεις «σιγή ιχθύος», που χειρότερα ακόμα επικροτείς τις ενέργειες για τον αφανισμό των ταξιτζήδων, πόσες φορές δεν εμπιστεύτηκες σ’ αυτούς την μεταφορά συγγενικών σου προσώπων, όπου και όταν είχαν ανάγκη;
Πόσες φορές δε σου μετέφεραν τη μάνα σου, τον πατέρα σου, τον αδερφό σου, έγκαιρα και με ασφάλεια στο γιατρό…στο νοσοκομείο;
Πόσες φορές δεν μετέφεραν τα παιδιά σου, φροντίζοντάς τα καλύτερα ίσως κι απ’ τα δικά τους παιδιά στο σχολείο, στο γυμναστήριο στην παιδική χαρά;
Πόσες φορές δεν μετέφεραν την γυναίκα σου, την αδερφή σου με αξιοπρεπή συνέπεια και σιγουριά στο κομμωτήριο, στο σπίτι της φίλης τους…στη συνάντηση μαζί σου;
Τι παράπονο έχεις, γιατί τους αδικείς;
Τούτοι οι άνθρωποι δε σου ζήτησαν ποτέ τίποτα, το ιδρωμένο και ματωμένο μεροκάματό τους διεκδικούν, το αναφαίρετο δικαίωμα στην έντιμη εργασία τους υπερασπίζονται.
Δέχονται από πάνω και την βρομερή λάσπη «ότι δήθεν ενεργούν σε βάρος του τουρισμού!»
Ποιού τουρισμού; Αυτού του κατευθυνόμενου των τουριστικών μεγαθηρίων- επιχειρήσεων, με τα βραχιόλια...τα τσιπάκια, που το τουριστικό τους συνάλλαγμα πάει στις τσεπάρες των «ομόσταυλών σας επιτηδείων»;
Για ρίξτε μια ματιά γύρω σας, στις τουριστικές περιοχές, είμαστε στο ζενίθ της τουριστικής περιόδου, πόσοι τουρίστες υπάρχουν, πόσοι απ’ αυτούς απευθύνονται στους μικροεπαγγελματίες στους τόπους διαμονής τους και πόσοι κοιμούνται, τρώνε, διασκεδάζουν, κουρεύονται …και κάνουν το μπάνιο τους, στις κλειστές παρανόμως παραλίες των τουριστικών μεγαλοεπιχειρήσεων.
Ξέρετε τι διαπιστώνει, τι λέει ο καθένας μας όταν επισκέπτεται τουριστικές περιοχές «κόσμος υπάρχει, αλλά στα μαγαζιά δεν μπαίνει άνθρωπος!»
Ζημιά στον τουρισμό δεν επιφέρουν οι σκληρά εργαζόμενοι απεργοί ταξιτζήδες, αλλά αυτοί που δυσφήμισαν τη χώρα μας με τις όποιες προκλητικές ενέργειες και δηλώσεις τους, αυτοί που είναι κατά νόμο αρμόδιοι να επιβάλουν την τάξη και δεν επιτελούν το καθήκον τους, αυτοί που είναι επιφορτισμένοι να ελέγχουν ...τους ελεγκτές και αδρανούν!
Έξι και δέκα οχτώ λεπτά το πρωί, αυτή τη στιγμή, μόλις πέρασε ο γείτονάς μου ο Τάκης ο ταξιτζής για το μεροκάματο, θα παραμείνει στην πιάτσα, όταν δεν απεργεί, μέχρι τις δώδεκα το βράδυ κι αν τύχει και κάτι έκτακτο θα σηκωθεί κι από τον ύπνο…Ε! αυτός ο άνθρωπος δεν ευθύνεται για την κατάντια της οικονομίας μας, ούτε στρέφεται ενάντια στον τουρισμό!
Αφιερωμένο…
Στον Άρη, στον Κώστα, στον Γιώργη, στον Λάμπρο…σ’ όλους τους φίλους ταξιτζήδες της περιοχής του Αγρινίου και όχι μόνο...
Δημήτρης Ντόκας