Δεν ανέλαβα «εργολαβικά»… να αφυπνίζω συνειδήσεις!
Ούτε κι ο αυτόκλητος ενημερωτής, ισορροπιστής, εναρμονιστής, η όποιον άλλο χαρακτηρισμό επιθυμείτε παρασυνταιριάξτε, της κοινωνίας που ίσως δεν το επιθυμεί, φιλοδοξώ να καταστώ.
Σκέψεις μου και εσαεί τις ασύχαστες αγωνίες μου, με κάθε κόστος, εξακοντίζω.
Κράτησα και κρατώ τη ζωή μου!
Κράτησα και κρατώ την ψυχή μου!!
Κράτησα και κρατώ τις ελπίδες μου, για τη μεγάλη στιγμή της λαϊκής κρίσης!!!
Που πιστέψτε με… δεν είναι μακριά!!!!
Ούτε κι ο αυτόκλητος ενημερωτής, ισορροπιστής, εναρμονιστής, η όποιον άλλο χαρακτηρισμό επιθυμείτε παρασυνταιριάξτε, της κοινωνίας που ίσως δεν το επιθυμεί, φιλοδοξώ να καταστώ.
Σκέψεις μου και εσαεί τις ασύχαστες αγωνίες μου, με κάθε κόστος, εξακοντίζω.
Κράτησα και κρατώ τη ζωή μου!
Κράτησα και κρατώ την ψυχή μου!!
Κράτησα και κρατώ τις ελπίδες μου, για τη μεγάλη στιγμή της λαϊκής κρίσης!!!
Που πιστέψτε με… δεν είναι μακριά!!!!
Πριν λίγες μέρες, δέχτηκα τους χαιρετισμούς, μιας παλιάς μου γνωστής, λαϊκής αγωνίστριας, μέσω κάποιου φίλου.
«Έχεις τους χαιρετισμούς της Κατερίνας» μου είπε και συνέχισε…μου είπε ακόμα, ότι «Βλέπεις μπροστά».
Εσύ τι της είπες; τον ρωτώ
«Βλέπει μπροστά, αλλά κοιτάει πίσω»!
Μου άρεσε η ατάκα του κοινού φίλου μας και με αντιπροσωπεύει.
Ναι! Συμφώνησα, έτσι είμαι! δεν ξέρω πόσο μπροστά βλέπω, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κοιτάω και πίσω!
Έτσι είναι! του είπα κι αυτός ξαφνιάστηκε για την απρόσμενη παραδοχή, «του περιπαιχτικού και συνάμα σαρκαστικού ευφυολογήματός του».
Βλέπω πίσω… για να κατανοώ το σήμερα!
Και κατανοώντας το σήμερα, συμπεραίνω τα του αύριο! Συμπληρώνω.
Κοιτώ πίσω και θυμάμαι, τους αγώνες των δικών μας ανθρώπων, μέσα στα καπνοχώραφα να μας μεγαλώσουν!
Κοιτώ πίσω και θυμάμαι, τους αγώνες των δικών μας ανθρώπων, ενάντια στις καταστολές της εξουσίας να επιβιώσουν!
Κοιτώ πίσω και θυμάμαι, τις αφηγήσεις των προγενέστερων, για τις θυσίες των αγωνιστών και των ηρώων, στο βωμό της λευτεριάς και της Λαϊκής Υπόθεσης!
Μιας Λαϊκής Υπόθεσης, που είναι και θα είναι διαχρονική, γιατί είναι διαχρονικές οι αξίες που απ’ αυτήν απορρέουν!
Όσο υπάρχει και θα υπάρχει όχι ένας, αλλά όπως φαίνεται πολλοί, γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές, θα τρέμει συθέμελα τούτο το «της ανάλγητης και παραπαίουσας εξουσίας, το της καρικατούρας δημιούργημα»!
«Δεν ξεχνώ» μου είπε, θυμάμαι παλιότερα, ένας ψευτοεπαναστάτης του γλυκού νερού, «Που η μάνα μου, με μισή παντόφλα, ξεπατώθηκε μέσα στα καπνοχώραφα να με σπουδάσει»!
Ε, αυτός! ξέχασε και τη μάνα του και τη μισή παντόφλα και τον ιδρώτα και το αίμα της βασανισμένης αγροτιάς και…
Τώρα που είναι το λαϊκό κίνημα σε έξαρση…τώρα!
Ήταν υποψήφιος σ’ ένα δημοτικό συνδυασμό, απ’ αυτούς που στηρίζουν τα κόμματα εξουσίας, γιατί; Για να σεβαστούν τη μισή …ηρωική παντόφλα; Η να επιδιώξει τα επίπλαστα μικροσυμφέροντά του;
Πίσω απ’ την πόρτα την κλειστή, έχω μια τραγιάσκα κι ένα ...παλιό σακάκι του μακαρίτη του πατέρα μου, που δούλευε πλάτη με πλάτη, όπως ο ίδιος μου έλεγε, με ανθρώπους που εκτιμούσε! Που μου άφησε «ευχή» και «κατάρα»! Να αγωνίζομαι για τα Λαϊκά Δίκια!
Του …πατέρα μου. Του Γιάννη του Ντόκα! του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης!
Ελάτε …να μας παίξετε!!!
«Έχεις τους χαιρετισμούς της Κατερίνας» μου είπε και συνέχισε…μου είπε ακόμα, ότι «Βλέπεις μπροστά».
Εσύ τι της είπες; τον ρωτώ
«Βλέπει μπροστά, αλλά κοιτάει πίσω»!
Μου άρεσε η ατάκα του κοινού φίλου μας και με αντιπροσωπεύει.
Ναι! Συμφώνησα, έτσι είμαι! δεν ξέρω πόσο μπροστά βλέπω, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κοιτάω και πίσω!
Έτσι είναι! του είπα κι αυτός ξαφνιάστηκε για την απρόσμενη παραδοχή, «του περιπαιχτικού και συνάμα σαρκαστικού ευφυολογήματός του».
Βλέπω πίσω… για να κατανοώ το σήμερα!
Και κατανοώντας το σήμερα, συμπεραίνω τα του αύριο! Συμπληρώνω.
Κοιτώ πίσω και θυμάμαι, τους αγώνες των δικών μας ανθρώπων, μέσα στα καπνοχώραφα να μας μεγαλώσουν!
Κοιτώ πίσω και θυμάμαι, τους αγώνες των δικών μας ανθρώπων, ενάντια στις καταστολές της εξουσίας να επιβιώσουν!
Κοιτώ πίσω και θυμάμαι, τις αφηγήσεις των προγενέστερων, για τις θυσίες των αγωνιστών και των ηρώων, στο βωμό της λευτεριάς και της Λαϊκής Υπόθεσης!
Μιας Λαϊκής Υπόθεσης, που είναι και θα είναι διαχρονική, γιατί είναι διαχρονικές οι αξίες που απ’ αυτήν απορρέουν!
Όσο υπάρχει και θα υπάρχει όχι ένας, αλλά όπως φαίνεται πολλοί, γνήσιοι λαϊκοί αγωνιστές, θα τρέμει συθέμελα τούτο το «της ανάλγητης και παραπαίουσας εξουσίας, το της καρικατούρας δημιούργημα»!
«Δεν ξεχνώ» μου είπε, θυμάμαι παλιότερα, ένας ψευτοεπαναστάτης του γλυκού νερού, «Που η μάνα μου, με μισή παντόφλα, ξεπατώθηκε μέσα στα καπνοχώραφα να με σπουδάσει»!
Ε, αυτός! ξέχασε και τη μάνα του και τη μισή παντόφλα και τον ιδρώτα και το αίμα της βασανισμένης αγροτιάς και…
Τώρα που είναι το λαϊκό κίνημα σε έξαρση…τώρα!
Ήταν υποψήφιος σ’ ένα δημοτικό συνδυασμό, απ’ αυτούς που στηρίζουν τα κόμματα εξουσίας, γιατί; Για να σεβαστούν τη μισή …ηρωική παντόφλα; Η να επιδιώξει τα επίπλαστα μικροσυμφέροντά του;
Πίσω απ’ την πόρτα την κλειστή, έχω μια τραγιάσκα κι ένα ...παλιό σακάκι του μακαρίτη του πατέρα μου, που δούλευε πλάτη με πλάτη, όπως ο ίδιος μου έλεγε, με ανθρώπους που εκτιμούσε! Που μου άφησε «ευχή» και «κατάρα»! Να αγωνίζομαι για τα Λαϊκά Δίκια!
Του …πατέρα μου. Του Γιάννη του Ντόκα! του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης!
Ελάτε …να μας παίξετε!!!
Σ’ αυτόν και στους ομοίους του, αφιερώνω το ταπεινό, αποψινό στιχούργημά μου…
Οι δήθεν τύποι
***
Οι δήθεν τύποι
Στραβά τα μάθανε
Θαρρώ τα γράμματα
Φθαρμένοι χτύποι
Ζαβά μαντρόσκυλα
Γαυγίζουν δράματα.
Οι καιροσκόποι
Σκαιά φερέφωνα
Προπαγανδίζουνε
Κι οι κερδοσκόποι
Φαιά συμφέροντα
Υποστηρίζουνε.
Οι ψηφοφόροι
Καμένα πρόσωπα
Χρόνια ψηφίζουνε
Πάνω στις στάχτες τους
Μύρια όνειρα
Απεμπολίζουνε!
Καινούργιο Τριχωνίδας
Πέμπτη 11 Νοέμβρη 2010 ώρα 04:03π.μ.
Δημήτρης Ντόκας